Boek recensie: De Appeltaart van Hoop

Titel: De Appeltaart van Hoop   |   Auteur: Sarah Moore Fitzgerald   |

Uitgever: Uitgeverij Van Goor   |   Bladzijden: 205   |

Beoordeling: 2,5 / 5   |   Goodreads   |   Hebban   |

Toen dit boek net uit was leek het mij een erg leuk boek, maar op een gegeven moment zag ik het zó vaak voorbij komen, dat ik het boek geen eens meer wilde lezen. Naar mijn mening werd dit boek echt veel te veel gehyped op social media. Hebben jullie dat ook wel eens gehad? Dat je een boek gewoon te veel voorbij hebt zien komen, waardoor je interesse helemaal is gedaald? 

Desondanks ben ik het boek nu wel gelezen, ten eerste omdat het als een nieuwe aanwinst stond bij de bieb (waardoor ik het als eerste kon lezen, yay!) en ten tweede omdat het een boek van de Hebban 7Days Reading Challenge is.

Appeltaarten

Oscar is een geweldige appeltaart bakker. Iedereen houdt van zijn appeltaarten, en de appeltaarten vrolijken iedereen op.
Maar op een dag is Oscar ineens vermist, ondanks dat Oscar zijn appeltaarten zo geweldig zijn, blijkt Oscar zelf niet heel populair te zijn. Bijna iedereen gaat er daarom ook vanuit dat Oscar overleden is, en leggen zich daarbij neer. Maar Meg en Stevie weten zeker dat Oscar nog leeft, en zijn daarom ook vastbesloten hem te vinden. In dit boek lees je over vriendschap, maar ook over hoop, zoals de titel al voorspelt.

Mijn mening

Zoals jullie vaak in mijn recensies voorbij zien komen ben ik een enorm fan van versieringen in boeken. Maar om eerlijk te zijn vond ik het in dit boek wel een beetje too much. Wanneer in ieder hoofdstuk het perspectief wisselde tussen Meg en Oscar wisselden ook iedere keer het lettertype. Mij stoorde dat best wel erg, en ik vond het lettertype van Oscar eigenlijk niet heel leuk lezen. Zo ging ik in mijn geval dus steeds van een fijn lettertype naar een veel minder fijn lettertype.

Als je de beschrijving van dit boek leest lijkt het boek heel erg te gaan over de vermissing van Oscar, en klinkt het boek misschien als een ontzettend spannend boek. Ik raad je daarom aan om van te voren niet te veel spanning te verwachten omdat het anders een beetje kan tegenvallen op dat gebied. Het boek gaat meer over de redenen van de vermissing. Zo kom je lees veel over het verleden van de personages, en kom je er uiteindelijk achter waarom Oscar vermist is. 

Mede doordat het boek korte hoofdstukken heeft lees je dit boek heel erg vlot uit. Maar wat voor mij ook zeker een reden was waarom ik vlot door wilde lezen was omdat ik graag wilde weten hoe dit boek ging eindigen. Ik vond het verhaal zelf maar een beetje mwah het had naar mijn mening maar weinig diepgang, en het was ook niet zo dat ik mij heel erg met de personages verbonden voelde.

MAAR TOEN kwam het einde. Wow daar waren ineens the feels, ze kwamen helemaal uit het niets, en ik had het niet meer verwacht. Het einde deed mij echt denken aan een Nicholas Sparks einde, dus dat zegt denk ik wel al genoeg. Ondanks dat het einde mijn volle aandacht had, en ik enorm zat te hopen op een happy ending kan ik het boek niet meer dan 2,5 sterren geven. Ja het einde was goed, maar daar tegenover stond een heel verhaal wat mij maar weinig interesseerde. Dit samen met een lay-out die mij irriteerde maakt mijn beoordeling niet hoger dan 2,5. 

Conclusie

Ondanks dat dit boek mij enorm veel trek heeft gegeven denk ik niet dat dit een boek zal zijn die ik nog lang ga onthouden. Ik zou graag willen dat dit zo'n boek zou zijn, want ik vond het idee van het verhaal wel erg leuk. En er waren ook echt wel goede thema's besproken, het liet je toch wel weer even zien dat je je vrienden niet moet laten vallen, en dat je gewoon aardig voor elkaar moet zijn. 
Ik vind het boek dan wel maar 2,5 sterren waard, maar het einde is zo schattig dat ik jullie toch aanraad om dit boek te lezen. Het is maar een dun boekje, dus je hebt het in een middagje uit. Een leuke easy-read voor tijdens de proefwerkweek misschien?