Boek recensie: Wat jij niet ziet

Titel: Wat jij niet ziet   |   Auteur: Eric Lindstrom   |

Uitgever: Uitgeverij Gottmer   |   Bladzijden: 320   |

Beoordeling: 4 / 5   |   Goodreads   |   Hebban   |

Ik mocht weer eens meedoen aan een leesclub op Hebban. Namelijk die van Wat jij niet ziet, na het lezen van de eerste paar bladzijden was ik meteen enthousiast over dit boek. Wat ik ook erg gaaf vond aan deze leesclub, is dat we het boek als een van de eersten lezen. Ik kreeg het boek namelijk voor de publicatiedatum toegestuurd. 

Blind

Parker Grant is blind, maar dat weerhoudt haar er niet van om dwars door mensen heen te kijken. Ze heeft een paar duidelijke regels in het leven geroepen. De belangrijkste: maak geen misbruik van haar blindheid. Verraad is onvergeeflijk, en een tweede kans krijg je niet.

Als haar oude crush Scot Kilpatrick plotseling op haar nieuwe school opduikt, kan Parker maar op één manier reageren: hem ijskoud negeren. Ze heeft al genoeg op haar bordje, zoals keihard trainen voor het hardloopteam en zichzelf belonen met een gouden ster voor elke dag dat ze niet om haar vaders dood heeft gehuild. Maar het verleden ontwijken blijkt onmogelijk en hoe meer Parker leert over wat er écht gebeurd is, hoe meer ze zich afvraagt of de dingen wel altijd zijn zoals ze lijken. 

Mijn mening

Dit boek leest heerlijk weg, ik las iedere avond na een lange schooldag even uit dit boek, maar ik was zonder dat ik het doorhad snel een half uur verder. Het verhaal is erg boeiend geschreven, ik vond het erg leuk om te lezen hoe Parker alles 'ziet'.

Ook was dit echt een boek dat mij aan het denken zette, zoals de beschrijving van dit boek ook al zegt werpt het licht op de 'blinde vlekken' in het leven.

Een paar dagen terug zag ik ook een blinde / slechtziende naar de bus rennen, en daardoor moest ik toch wel even aan dit boek denken. Ik vind het echt knap dat je durft te rennen terwijl je niks kunt zien.

Wat ik erg leuk aan dit boek vind is dat het einde in principe helemaal wordt omgegooid. Ik had persoonlijk nooit verwacht dat het boek dit einde zou hebben. Aan het einde zijn er ook veel personages die een karakterontwikkeling hebben ondergaan. 

Ieder hoofdstuk is aangegeven met braille erboven, op de cover zit ook echt braille wat je kunt voelen. Ik dacht in eerste instantie dat er gewoon 'Wat jij niet ziet' op de cover stond, maar nadat ik het had opgezocht via een braille-alfabet bleek er toch iets anders staan. Wat er staat ga ik niet verklappen, dat mag je mooi zelf ontdekken, ik vond het in ieder geval heel erg leuk! 

 

Doordat het boek vanuit Parker haar perspectief wordt beschreven, weet je in het begin weinig van de personages hun uiterlijk. In de leesclub zag ik wel dat er een paar mensen waren die het een beetje moeilijk hadden met het uit elkaar houden van de personages. Ik kan dit wel begrijpen, maar persoonlijk had ik er geen last van, terwijl ik altijd heel slecht ben met karakters. 
Toen ik rond bladzijde 120 was kwam ik er pas achter dat ik eigenlijk nog helemaal niks van de personages wist. Op dat moment voelde ik mij ook een soort van blind, doordat ik dacht dat ik de personages al heel goed kende, maar ik niet eens wist hoe ze eruit zagen.

Wel vond ik Parker haar karakter af en toe een beetje vervelend geschreven. Het kan erg leuk zijn om over Parker te lezen, en soms kan ze echt grappig uit de hoek komen. Maar ze kan ook een enorme bitch zijn, en zich een beetje overdreven gedragen. Ik irriteerde me op een gegeven moment wel echt aan haar overdreven gedrag, maar het past aan de andere kant ook wel in het verhaal omdat Parker heel wat heeft meegemaakt, en omdat ze zich wel zo groot mogelijk probeert te houden.
Parker haar passie voor hardrennen vind ik dan wel weer echt een pluspunt in haar karakter. Ik vond het echt mooi om te lezen hoe Parker zich op het hardrennen kon storten.

Conclusie

Ik vond het een erg leuk boek om te lezen, en geef het daarom ook vier dikke sterren! Ik vond de schrijfstijl van Eric Lindstrom erg leuk, en daarom hoop ik ooit nog eens een boek van hem te lezen! Tijdens het lezen liet dit boek mij wel een beetje denken aan de schrijfstijl van Rainbow Rowell. Ik denk dat als je fan bent van Rainbow Rowell je dit boek ook leuk gaat vinden. 
Dit is een boek dat je kan laten lachen, en even later tranen in je ogen kan bezorgen. Ik vond het echt een mooi verhaal!