maandag 1 augustus 2016

Boek recensie: Havikskruid


Titel: Havikskruid  |  Auteur: Irena Brignull  |
Uitgever: Uitgeverij Gottmer  |  Bladzijden: 336  |
Beoordeling: 3,5 / 5  |  Goodreads  |  Hebban  |

Ik las dit boek voor de leesclub op Hebban. Dit is de eerste leesclub waaraan ik mee doe, en om eerlijk te zijn dacht ik aan het begin 'Waar ben ik aan begonnen'. Want iedereen was natuurlijk op een andere bladzijde, en alles liep door elkaar. Ik heb hier even aan moeten wennen, maar nu vind ik zo'n leesclub wel erg leuk, ik vind het leuk om de verschillende meningen van anderen over het boek te lezen. Maar in dit artikel gaan we het natuurlijk alleen over mijn mening hebben.

Twee meisjes, twee werelden, één keuze

Dit boek speelt zich af in de heksenwereld, en in de wereld van de normalen - van de kafs -. Beide werelden zijn erg van elkaar gescheiden, maar toch worden Poppy (kaf) en Ember (heks) vrienden. Beide voelen ze zich een beetje de buitenbeentjes in hun wereld, maar ondanks de cultuurverschillen kunnen Ember en Poppy helemaal zichzelf zijn bij elkaar. 
Het boek gaat niet alleen over vriendschap, maar ook over de heksenkoningin die op sterven ligt. Een oude voorspelling had verteld dat een Havikskruid de opvolger zou zijn. Dit zou betekenen dat Ember of haar nichtje, Distel, de troonopvolger is. En aangezien Distel veel sterker is dan Ember ligt Distel als troonopvolger het meest voor de hand.

Mijn mening

Ik vond dit boek lekker vlot lezen, wanneer ik eraan begon las het bijna als een verslaving. Als je eenmaal las was het moeilijk om het boek weer weg te leggen. Ik las het boek voor het slapen gaan, en ik was iedere keer van plan om nog maar één hoofdstuk te gaan lezen. maar wanneer ik in het 'laatste' hoofdstuk bezig was gebeurde er weer iets waardoor ik een aantal hoofdstukken verder was, en dit herhaalde zich een aantal keer.

Ik vind de decoratie aan het begin van de hoofdstukken heel erg leuk!

En ondanks dat het boek erg vlot las, heb ik ook wel een paar negatieve puntjes. Zo werd het boek verteld uit een alwetend perspectief, wij -als lezer- wisten vaak meer dan de hoofdpersonen zelf, en om eerlijk te zijn vond ik het verhaal daardoor af en toe wel erg lang duren. Er waren een aantal momenten waarop ik dacht 'Ja nou mogen personages zelf ook wel weten wat ik nu weet, dan kunnen we weer verder in het verhaal', maar zoals ik in de vorige alinea al zei kwam er dan al snel weer een moment waardoor ik wel weer super graag door wilde lezen.

En om eerlijk te zijn vind ik het verhaal niet heel erg sterk. Op een gegeven moment focust het verhaal zich heel erg op de heksenkoningin, en om precies te zijn op de troonopvolger. Ik dacht eerst dat het volk de heksenkoningin uit zou kiezen, daardoor dacht ik af en toe 'Jongens, doe niet zo moeilijk, en kies de koningin democratisch', maar later kwam ik erachter dat de naam van de troonopvolger op een steen verschijnt als de vorige heksenkoningin is overleden. Het was denk ik beter geweest als Irena dit de lezer wat eerder vertelde.

In het begin begreep ik niet zo goed waarom er raven tussen de stukjes tekst stonden, omdat het boek Havikskruid heet verwachtte ik eerder een Havik. Maar naarmate je verder komt in het boek wordt het wel duidelijk.

Wat ik wel echt heel heel erg leuk vind in dit boek zijn de personages. Bij Poppy Hooper had ik af en toe wel wat gemengde gevoelens, omdat ze af en toe echt de bitch uit kon hangen. Maar dit komt eigenlijk ook wel een beetje door de omstandigheden.
Ember Havikskruid vond ik wel echt een heel leuke en lieve meid! Als ik haar met iemand zou moeten vergelijken, dan vergelijk ik haar met Belle uit Belle en het Beest. 
En dan hebben we het nog niet eens over Leo gehad! Hij is echt een bookcrush. Al moet ik wel zeggen dat ik de plottwist rondom Leo wel al vanaf het begin aan zag komen. 

Dit bericht is inmiddels al een beetje lang, maar ik wil het eigenlijk nog even over het einde hebben met jullie. Want het boek ging qua relaties bijna zoals ik het wilde, maar toen ik de bladzijde omsloeg was de hele hoop voor deze relatie gelijk helemaal weg. Ik las de ene bladzij serieus met een glimlach op mijn gezicht, en toen ik de bladzij omsloeg was deze glimlach in één keer hélemaal weg.

Conclusie

Ik vond het een erg boek om te lezen, maar ik had het wel handig gevonden als we over bepaalde dingen wat meer informatie zouden krijgen. Zoals over de manier waarop de heksenkoningin wordt uitgekozen. Maar ook begreep ik de regels wat betreft jongens in de clan niet helemaal, al helemaal niet meer aan het einde. Ik denk dat als sommige stukjes iets eerder duidelijker waren beschreven het boek nog meer feels zou hebben, wat het trouwens al erg veel had! Ik vind dit boek een aanrader, zeker door de leuke personages. Mocht je aan het boek beginnen om gewoon even door de proloog te bijten (figuurlijk), ik vond die persoonlijk niet heel leuk lezen, ook vond ik het maar vaag, en qua schrijfstijl vind ik het ook totaal niet bij het boek passen. Dus zoals ik al zei, even er doorheen bijten, en dan wordt het leuk!

Een erg leuk young adult boek over vriendschap, liefde en magie. 

2 opmerkingen:

  1. Hmmm, denk niet dat dit een boek wordt dat ik ga lezen. Ik ben wel erg benieuwd naar de Hebban-leesclub. Je schrijft dat het best door elkaar liep, maar was het wel leuk om te doen?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jahoor ik vond het zeker leuk om te doen, het is eventjes wennen. Ik zou zo nog een keer meedoen aan een leesclub!

      Dit is de link voor de leesclub: https://www.hebban.nl/p/leesclub-havikskruid
      We zijn nog maar op de helft van de vragen, maar je kunt er wel alvast een kijkje nemen mocht je dat leuk vinden.
      Als alle leesclubvragen zijn beantwoord wordt er een soort samenvatting gemaakt, en kun je dus in kort de meningen over het boek lezen, maar daar moet je dus nog even op wachten.

      Verwijderen

Related Posts with Thumbnails